W ubiegły weekend miała miejsce premiera nowego poznańskiego browaru kontraktowego – Browar Golem – bo o nim mowa zanotował mocny start. W dzisiejszych czasach żeby zainteresować publikę trzeba wypuścić piwo, które czymś przyciągnie uwagę, będzie inne niż setka pozostałych premier. Ten warunek z pewnością spełnia Dybuk – żytni robust porter z łuską kakaowca i solą, leżakowany w obecności płatków dębowych z beczki po sherry oloroso.
Już tylko godziny dzielą nas od Międzynarodowego Dnia Stoutu. Czas więc rozpocząć przygotowania do tego jakże piwnego święta 😉 Tak się złożyło, że „dzień czarnucha” przypada na porę roku znaną z ciemnych, zimnych i długich wieczorów. Dlatego w wigilię Dnia Stoutów w Moim Kufelku eksperyment pod tytułem czy bardzo ciemne piwo nadaje się na grzańca?
Tajemnicą poliszynela jest to, że multitapy niczym magnes przyciągają do siebie osobników drwaloseksualnych. Skoro wszyscy o tym wiedzą, dlaczego nie zrobić piwa dla drwali? Z takiego założenia zapewne wyszedł krakowski Browar Borkreacja, który w swojej ofercie ma piwo The Lumberjack, co na nasze tłumaczy się jako „drwal”.
Trend na to, że zwycięzca konkursu piw domowych ma możliwość uwarzenia swojego piwa w komercyjnym browarze umacnia się. Laureat Łódzkiego Konkursu Piw Domowych z 2014 roku swoją recepturę miał okazję wcielić w „komercyjne życie” w Browarze Staropolskim ze Zduńskiej Woli i tak powstało Piwo Ciemne Monachijskie autorstwa Jana Krysiaka.
Piwo ciemne? Dziękuję, ale nie lubię ciemnego piwa! Zdarza się wam słyszeć takie teksty? A może czasami i Ty, drogi czytelniku udzielasz takiej odpowiedzi? Dziś chciałbym Cię przekonać, że ciemne piwo może Ci smakować, nawet jeśli z definicji piw ciemnych nie lubisz.
Pinta to browar, który udowodnił, że na scenie rzemieślniczej można narobić niezłego szumu nawet gdy nie płynie się głównym nurtem. Altbier, lekki lager na polskich chmielach, archaiczne fińskie Sahti czy Bière de Garde – tak wyglądał dotychczasowy „przewrót” według Pinty. No ale oczywiście w ich radosnej twórczości nie brakuje również amerykańskich chmieli i stylów, do takich należy też magiczny Hopus-Pokus czyli Black IPA.
Michał Kopik – gościu, którego możecie znać z wychwalania się, jakim to on jest wspaniałym sensorykiem i znawcą piwa znów wziął się za warzenie piwa! Stare porzekadło mówi, że krowa co dużo muczy mało piwa… tfu, mleka daje. Sprawdźmy więc jakiego mleka… tfu, tfu, piwa nawarzył „mroczny motocyklista z Warszawy”.
W Gdańsku mają trzy browary, jeden z nich mieści się przy ulicy Piwnej i taką też nosi nazwę. Dziś spróbuję tamtejszego Dry Stoutu, który brał udział w konkursie piw rzemieślniczych w Żywcu. To piwo nagrody nie zdobyło, ale piwowar z Piwnej medal przywiózł i to złoty za Pilsa, którego mam nadzieję uda się spróbować w niedalekiej przyszłości.
