Trend na to, że zwycięzca konkursu piw domowych ma możliwość uwarzenia swojego piwa w komercyjnym browarze umacnia się. Laureat Łódzkiego Konkursu Piw Domowych z 2014 roku swoją recepturę miał okazję wcielić w „komercyjne życie” w Browarze Staropolskim ze Zduńskiej Woli i tak powstało Piwo Ciemne Monachijskie autorstwa Jana Krysiaka.

Nazwisko autora receptury w świecie piwowarstwa domowego jest dobrze znane. Pierwszym Brackim Grand Championem, który w 2009 roku wszedł na sklepowe półki był Koźlak Dubeltowy autorstwa Pana Jana. Jak widać piwowar z Chorzowa od lat utrzymuje wysoki poziom swoich wyrobów, co tym razem udowodnił zdobywając uznanie jury w Łodzi.

Sam Browar Staropolski nie jest „gwiazdą polskiego kraftu”, raczej można by rzec, że trochę zapomnianym browarem regionalnym. Szczerze mówiąc nie pamiętam kiedy ostatnio miałem do czynienia z wyrobami tego zakładu. Możliwe, że było to parę lat temu gdy w którymś z dyskontów trafiłem na ichni porter bałtycki w plastikowej butelce zamykanej na pałąk. Przyznacie, że opakowanie dosyć oryginalne? Ale chyba nie przyniosło zbyt wielkiej popularności, bo właściciele Staropolskiego w lutym 2013 ogłosili upadłość. Nowy browarnik w Zduńskiej Woli zagościł dopiero w drugiej połowie 2014, ale i ot tamtej pory o browarze nie jest zbyt głośno.

Sprawdźmy jak ułożyła się współpraca browaru z piwowarem domowym?!

PIWO CIEMNE MONACHIJSKIE
Browar: Staropolski
Ekstrakt: 12,6%
Alkohol: 5,6%
Cena: 4,80 zł

Etykieta Monachijskiego Ciemnego zachęca do kupienia. Jest stonowana, sprawia wrażenie eleganckiej. Sama w sobie przedstawia wizerunek Monachium z 1880 roku.

Wzrok przyciąga krawatka, na której widnieje logo Polskiego Stowarzyszenia Piwowarów Domowych oraz hasło „zwycięska receptura”.

Z kontry dowiadujemy się o tym, gdzie piwo wygrało konkurs i kto je uwarzył. Dowiadujemy się też, że do zrobienia piwa użyto 5 rodzajów słodu: monachijskiego, pilzneńskiego, karmelowego ciemnego, melanoidynowego oraz palonego.

Ciemno-bordowe piwo nalewa się z bardzo ładną, gęstą czapą kremowej piany, która wraz z upływem czasu powoli zredukowała się do centymetrowej warstwy zdobiącej trunek praktycznie do samego końca. W zapachu wyraźnie karmelowe, chlebowe z minimalną nutą maggi.

W smaku delikatna dość wyraźna słodycz miesza się ze średnio intensywną goryczką. Lekko kwaskowe nuty palone i bardziej słodkawe karmelowe są obecne, jednak nie dominują. Piwo ogólnie całkiem niezłe, tylko w porównaniu do niemieckich przedstawicieli stylu trochę zbyt mało treściwe.