Co tam Panie słychać na wschodzie? Tym trochę bliższym, niż wschodni „wielki brat”, rzecz jasna. Mowa o wschodnich częściach Polski czyli Zamościu. Sprawdźmy, jak bądź, co bądź restauracyjny Browar Zamość poradził sobie z pszenicą.

Patrząc na piwne menu zamojskiego browaru można by rzec: Nuuuuda, przed bardzo duże „N”. Jasne, ciemne, pszeniczne – szczerze mówiąc, trochę się zdziwiłem, że jeszcze w jakimś browarze trzymają się tej „restauracyjnej” konwencji. No ale cóż, jeśli to komuś wystarcza… to jestem gotów się tego nie czepiać. O ile robi się to dobrze!

Piwo dostałem w prezencie od rodziców, którzy korzystając z uroku urlopu, odwiedzili rodzinne strony na wschodnie. Zamojskie pochodzi z browaru restauracyjnego, ale o dziwo nie zostało zakupione przy kominie, ale w jednym z zamojskich marketów wiodącej marki.

ZAMOJSKIE PSZENICZNE
Browar: Zamość
Ekstrakt: 12%
Alkohol: 5,2%
Goryczka: ok. 25 IBU

Parametry w normie, jedynie deklarowany poziom goryczki jak na styl dość wysoki. Ciekawe czy coś będzie czuć.

Wizerunkowo ciekawie – butelka pomalowana na czarno. Napisy skromne, ale wyglądają całkiem przyjemnie. Bez zbytniego przesadyzmu.

Piwo koloru żółto-pomarańczowego nalewa się z ładną, gęstą pianą. Niestety biały kożuch dość szybko redukuje się do 5, maks 7 milimetrowego pierścienia. W aromacie przede wszystkim banany. Drugi plan to lekka słodowość.

W smaku dość intensywne, słodkie banany całkiem nieźle współgrają z bardzo delikatną kwaskowatością. Nuta goździka minimalna, podobnie jak goryczka. Wysycenie jak na pszenicę nie jest wysokie, ale mi to jakoś specjalnie nie przeszkadza.

Zamojskie Pszeniczne to całkiem przyjemne piwo. Wydaje się, że piwowar w tym przypadku mocno celował w styl i to mu się udało. Dla mnie zdecydowanym plusem jest to, że nuty kwaskowe są dobrze skontrowane bananową słodyczą. Takie hefeweizeny lubię!