Które piwo jest najlepsze? Które lubisz najbardziej?

Ty się znasz na piwie, to powiedz mi, które jest najlepsze? Nie raz, nie dwa słyszałem to pytanie. Zazwyczaj wtedy popadam w teatralną zadumę i staram się powiedzieć coś mądrego.

Z dobrym piwem jest tak, że jest dobre, ale nie dla każdego – ot i cała filozofia piwa „innego”. Porządne piwo to takie, które wywołuje emocje. Może być tak, że u jednego wywoła zachwyt, a drugiemu całkowicie nie podejdzie. Jest to całkiem normalne. Ludzie są różni, lubią różne piwa. Ciężko więc wskazać, które jest najlepsze, bo nie mamy „smaku uniwersalnego”.

Wiadomo są różnego rodzaju konkursy i rankingi. Jednak jak przyjrzycie się takim notowaniom, każde będzie miało trochę inny wynik. Przez wiele lat za najlepsze piwo świata uznawany był belgisjki Westvleteren XII. Piwa belgijskie są dość charakterystyczne i spotkałem wiele osób, którym ten klimat nie odpowiada. Czy antyfan piw belgijskich nadal będzie twierdził, że to piwo jest najlepsze na świecie?

A może skoro mu Westvleteren nie smakuje, to po prostu na piwie się nie zna? Nie! Po prostu może nie lubić tego stylu i tyle! Jasne, że zawodowy sensoryk na konkursie nie powinien odrzucić jakiegoś piwa, ot tak bo mu nie odpowiada styl. Ale nie mówimy tu o zawodowej ocenie piwa, tylko poleceniu komuś czegoś dobrego, czegoś co ma smakować, a nie być maksymalnie zbliżone do wzorca.

Jakie jest twoje ulubione piwo?

No dobra, skoro się wykręcasz i nie chcesz powiedzieć jakie jest najlepsze na świecie, to chociaż powiedz jakie jest twoje ulubione?! A, też nie powiem i co mi zrobisz 🙂 Podejrzewam, że swojego „ulubionego piwa” jeszcze nigdy nie piłem i liczę się z tym, w życiu go nie spróbuję. Na świecie jest tyle piw, że gdyby człowiek nie zajmował się w życiu niczym innym to by tego materiału nawet do emerytury z wiekiem podniesionym do 67 lat nie przerobił.

A tak poważnie, ciężko wskazać mi to jedno, jedyne ulubione piwo. Jest grupa piw do których chętnie wracam, czasami dlatego, że odpowiada mi ich smak, a czasami trochę ze względów sentymentalnych (oczywiście też pod warunkiem, że mi smakują, bo byle sikaczy nie wspominam z rozrzewnieniem).

Wszystko jednak zależy od tego na co mam ochotę. W zimie chętnie sięgam po Komes Porter, podczas wyprawy do Pragi pewnie nie odmówiłbym sobie Raptora albo Złotej Rakiety od Matuški. Ostatnio mimo, że już znałem ponownie zamówiłem sobie Panakeję z Olimpu, a w upały lubię chłodzić się pszenicznym Primatorem. Z pewnością jeśli naszłaby mnie ochota nie wahałbym się przed ponownym zamówieniem kultowego Ataku Chmielu z Pinty, Smoky Joe z AleBrowaru czy Mr. Hard z Pracowni Piwa. I takich pozycji pewnie jest jeszcze sporo.

Jeśli choć trochę orientujecie się w świecie „polsko-czeskiego craftu” wiecie, jaki rozrzut gatunków zaprezentowałem powyżej. Jednego ulubionego nie wskażę, bo po porostu nie potrafię. Dziś ulubione jest jedno, jutro drugie, a za pół godziny jeszcze inne.

Żubr, Żywiec czy Harnaś?

„Craftu-sraftu”, co pan wymyślasz? Lepiej powiedz, które z tych „normalnych”, co w telewizorze reklamują jest najlepsze. Jak to mówi klasyk: które warto brać? Kiedy byłem na pierwszym roku, pierwszych studiów czyli jeszcze przed narodzeniem Mojego Kufelka, dogłębnie studiowałem markę Żubr. Uśmiechający się z etykiety zwierz towarzyszył mi na nie jednej studenckiej imprezie. Podczas jednej z nich stwierdziłem nawet, że Żubra to bym poznał z zamkniętymi oczami – tak dobrze znam „charakterystyczny” smak tego trunku.

W tym to czasie, pewien mędrzec rzekł do mnie: zrób sobie ślepy test. No i zrobiłem. Do sześciu identycznych szklanek rozlałem sześć popularnych jasnych pełnych, poprosiłem kogoś o poprzestawianie szklanek, tak bym nie wiedział w której jest co.

Jakież było moje zaskoczenie gdy nie dość, że nie trafiłem żadnej z „wiodących marek” to Żubr, którego tak ceniłem wylądował zdaje się na piątej, przedostatniej pozycji… Chociaż w sumie zbytnio nie odbiegał od całej reszty. Wniosek z tego doświadczenia był taki, że wszystkie piwa tzw. „koncernowe” są do siebie bardzo podobne i preferencje co do jednego czy drugiego eurolagera podyktowane są sympatią do marki, a nie smakiem. Nie wierzysz? spróbuj sam!

Jaki jest wniosek z poszukiwań najlepszego/ulubionego piwa? Nie ma takiego 😉 Wszystko zależy od ochoty i smaku pytającego. Ciężko polecić komuś coś nie znając jego preferencji. Dla mnie mocno goryczkowe IPA, jest przyjemne, ale komu innemu goryczka a poziomie 100 IBU może wykręcać „mordziachę” jak szklanica spirytusu 😉 Jeśli więc chcesz znaleźć piwo, które będzie inne i Cię zachwyci szukaj go!