[Guinness Draught] Dosyć przeciętny ten stout…

Niestety i w tym roku nie udało mi się skosztować piw z alei Piw Świata na festiwalu Birofilia w Żywcu. Żeby nieco liznąć światowego klimatu w niemieckim dyskoncie zakupiłem irlandzkie piwo znane chyba na całym świecie.

GUINNESS DRAUGHT
Producent: Guinness & CO.
Styl: Stout
Ekstrakt: 9,87%
Alkohol: 4,2%
Pojemność: 0,44 l
Cena: 4,99 zł

Już przy okazji recenzji Guinness Extra Stout’a pisałem o tym, że piwo z irlandzkiego browaru mimo, że reprezentuje jeden styl (stout) występuje w kilku odmianach. Dziś na warsztat biorę tego chyba najpopularniejszego czyli Draught’a, zamkniętego w charakterystycznej czarnej puszcze ze złotą harfą.

Zapewne każdy kto miał w ręku puszkę Guinness’a Draught szybko zauważył, że wewnątrz opakowania jest coś więcej niż tylko piwo. To „coś” to opracowany przez irlandzkich browarników „widget” czyli plastikowa kulka z ciekłym azotem, która ma za zadanie zapewnić efekty związane z pianą. Sama kulka wygląda tak:

Przy otwieraniu robi się trochę hałasu, piwo „podchodzi do góry”, przelewam do szklanki i… Od strony wizualnej – bajka! Przy nalewaniu pojawia się efekt kaskadowy, który robi piorunujące wrażenie. Gdy „wodospad” się uspokoi nad czarną cieczą góruje cudowna, gęsta piana, która nie dość, że oblepia szkło to towarzyszy do samego końca degustacji.

W średnio-intensywnym zapachu dominują nuty palone, wyczuwalna jest też odrobina kawy. W smaku podobnie, dominuje paloność, która miesza się z delikatną kawą i średnio-intensywną kwasowością. Efekty wizualne związane z „robieniem piany” przyczyniły się do prawie całkowitego wygazowania piwa.

Guinness Draught choćby ze względu na historię i szeroko pojętą otoczkę związaną z tym piwem ma zapewnione swoje miejsce chyba w każdym „piwnym elementarzu”. Smakowo wypada dosyć poprawnie, żeby nie powiedzieć przeciętnie. Jak dla mnie jest trochę za mało nasycone nie tylko CO₂, ale też głębią smaku. Jeśli ktoś chce zobaczyć perfekcyjną pianę i efekt kaskadowy niech koniecznie spróbuje Draught’a, ja jednak wolę bardziej wyraziste stouty jak np. krajowy „Dobry Wieczór” od Pinty, który można kupić w podobnej cenie, a smakowo Guinness’a przebija o dwie klasy (przynajmniej w mojej opinii).