Grzaniec czyli przepis na piwo grzane "po mojemu"

Dziś nie będę opisywał/recenzował żadnego piwa. Chciałbym podzielić się z Wami moim sposobem na przyrządzenie grzanego piwa. Mój sposób na „grzańca” nieco różni się od przepisów najczęściej spotykanych na internetowych stronach o gotowaniu.

Całkiem niedawno dostałem w prezencie czteropak piwa Wojak w „konserwie”. Jako, że darowanemu koniowi w zęby zaglądać nie mam zamiaru, trzeba go jakoś spożytkować.

No ale do rzeczy. Wiele przepisów na piwo grzane nakazuje by napój wlewać do garnka energicznie, tak by wytworzyło się jak najwięcej piany. Gdy robiłem grzańca tym sposobem piana wraz z gazem ulatniała się w czasie gotowania nie pozostawiając po sobie nawet śladu. Zastosowałem więc manewr odwrotny – nalałem piwo (niecałą puszkę) delikatnie, po ściankach garnka, tak żeby spieniło minimalnie i odstawiłem na mały ogień. Podczas gdy zasadnicza część piwa grzała się do kufla nałożyłem dwie łyżeczki miodu, dosypałem do tego dość sporo przyprawy korzennej następnie zalewając całość resztką piwa, która pozostała w puszce – dokładnie to wymieszałem i dodałem goździki.

Gdy piwo trochę się podgrzało (trochę, to ma być piwo grzane, a nie zagotowane) na powierzchni zaczęła pojawiać się piana, gdy „kożuszek” pokrył już całe lustro cieczy wyłączyłem ogień i delikatnie zacząłem przelewać ciecz do kufla – utworzyła się bardzo ładna pianka, która niestety zaczęła bardzo szybko znikać. Bezpośrednio przed wypiciem jeszcze zamieszałem napój tak by przyprawy i goździki „fruwały” w piwie.

Składniki:
– 0,5 l jasnego, w miarę mocnego lagera (dobre efekty uzyskuje na Sarmackim z Biedronki, poważnie)
– przyprawa korzenna (może być do piernika)
– 2 łyżeczki miodu
– 2-3 goździki

Tak przygotowany napój bardzo dobrze rozgrzewa, a przy tym ma przyjemny miodowo-korzenny smak. Świetnie też nadaje się jako domowy sposób na zimowe i jesienne przeziębienia. Smacznego!

Ciekawi mnie czy macie jakieś inne, sprawdzone przepisy na dobrego grzańca? Podzielicie się?