[Эликсир Для Бороды] Eliksir na brody rosyjskich hipsterów

Najwidoczniej bywalcami rosyjskich multitapów podobnie jak u nas w dużej mierze są panowie z brodami. No bo niby z jakich innych powodów miałby powstać Эликсир Для Бороды (Eliksir do brody) czyli gruit ale z najpopularniejszego rosyjskiego browaru rzemieślniczego?

Jak już jesteśmy przy podobieństwach warto zwrócić uwagę na określenie „kraft”, u nas niegdyś lansowane głównie przez Kopyra, z powodzeniem działa też w Rosji – na tamtejszych piwach z małych browarów znajdziemy zapis „крафтовое пиво” czyli „kraftowe piwo”.

Są podobieństwa, są i różnice. Tą najbardziej zauważalną jest data bita na etykietach. Nie mamy tu daty przydatności do spożycia, a datę butelkowania i informację jak długo można piwo leżakować – w przypadku eliksiru jest to 90 dni w temperaturze 0-4° C. Niska temperatura przechowywania podyktowana jest tym, że mamy do czynienia z piwem niepasteryzowanym, niefiltrowanym i неосветленное (neswetlonnoje – cokolwiek to znaczy).

O świeżość wyrobu jednak się nie boję, bo premiera Eliksiru miała miejsce 17 grudnia 2015 czyli niespełna 3 tygodnie temu, w moskiewskim Kraftwerkbar i połączona była oczywiście z… przycinaniem bród piwoszy.

Эликсир Для Бороды (Eliksir do brody)
Browar: Victory Art Brew
Styl: India Gruit Ale
Ekstrakt: 14,5%
Alkohol: 5,5%
Goryczka: 40 IBU
Cena: 265 RUB (~14,5 zł)

Etykieta jest jak każdy widzi – brodaty człowieko-stwór (coś jakby ośmiornica, z brodą zamiast macek – czy tylko ja to widzę?), a w tle niebieskie, białe i czerwone pasy. Rosyjskie barwy narodowe? Jak tak to trochę nie w tej kolejności co trzeba 😉

Jakość etykiet jest niezła, są wydrukowane na śliskim papierze (takim co się trudno odrywa), a wydruk jest dobrej jakości. Na „tyłach” znajdziemy wszelkie potrzebne informacje o składzie, kaloriach na 100 g i tym, że alkohol przeznaczony jest tylko dla osób powyżej 18 roku życia. „Morskich opowieści” – brak! Kapsel niebieski, z logo browaru.

W składzie znajdziemy: słody: pale ale, Caraminuch II, malandoidynowy oraz Carafa III; chmiele: magnum, enigma i sorachi ace. Wśród ziołowych dodatków (określonych tu jak „травы” /trawy/) znalazły się wrzos i jałowiec.

Eliksir koloru bordowo-miedzianego nalewa się z niezbyt obfitą, ale ładną, gęstą pianą, która utrzymuje się na powierzchni przez chwilę, a następnie redukuje do solidnego pierścienia.

W aromacie wyraźnie da się wyczuć cytrusy, odrobinę karmelu i trochę jakiś takich dziwnych kwaskowych owoców. W smaku dominuje łagodna karmelowo-ciasteczkowa słodycz, na drugim planie nuta kwiatowa – czyżby to ten wrzos? Goryczka jak na piwo z przedrostkiem „india” wybitnie łagodna, nieco żywiczna, uaktywniająca się dopiero w ostatniej fazie degustacji.

Kto po Rosjanach spodziewał się „krzepkości” będzie zawiedziony, bo Eliksir do brody to piwo łagodne, raczej słodkawe – alkohol dobrze ukryty, co przy tych parametrach nie było trudne. Szczerze mówiąc spodziewałem się, że nuty ziołowe będą trochę bardziej wyraziste, a tymczasem wrzos i jałowiec stanowiły tylko symboliczne tło dla bądź, co bądź przyjemnego, sesyjnego „ejla”.